De zoektocht naar langetermijnverhuur is een uitdaging geworden voor de inwoners van Xàbia. De hoge huurprijs en het gebrek aan mogelijkheden voor huur het hele jaar door zijn de moeilijke realiteit waar een groot aantal gezinnen mee te maken heeft.
Dit onderwerp is moeilijk te negeren. Xàbia is een plaats die geassocieerd wordt met welzijn, vakanties en het paradijs. Maar hun dagelijkse ervaring wordt geconfronteerd met exorbitante prijzen in vergelijking met de winsten. Veel mensen, zowel uit Xàbia, gewone mensen, jongeren of met gezinnen, als immigranten die naar de stad zijn gekomen op zoek naar meer veiligheid en levenskwaliteit, hebben moeite om betaalbare huizen te vinden die aan hun behoeften voldoen.
De wanhopige situatie om een plek te vinden om te wonen en niet op straat te hoeven zijn, zorgt ervoor dat deze gezinnen in ongemakkelijke situaties leven. In een poging om met de 'onbetaalbare kosten' om te gaan, worden ze gedwongen in kleine en beperkte ruimtes te leven, het huis te delen met een groter aantal mensen dan comfortabel zou zijn, of zelfs met drie of vier mensen in één kamer te wonen. kamer.
Het gebrek aan ruimte heeft niet alleen gevolgen voor het dagelijks comfort, maar ook voor de privacy en de levenskwaliteit van gezinnen. Wat een ruimte van rust en kalmte zou kunnen zijn, wordt een drukke en stressvolle ruimte.
De echte ervaring
Dit medium heeft met verschillende families gesproken die zich in een wanhopige situatie bevinden. In een aantal gevallen delen kinderen een kamer met hun ouders. Ze slapen allemaal in hetzelfde bed. In één geval woont een gezin bestaande uit drie personen – twee volwassenen en een baby – in een stacaravan.
Door de kleine ruimte kunnen ze geen wiegje plaatsen, dus slapen ze met zijn drieën in bed. Ze zijn al zo’n twee jaar op zoek naar een grotere plek, “maar dat is onmogelijk. Deze woning is ideaal voor één persoon of stel, maar met drie wordt het ingewikkeld”, vertelt de getroffen persoon.
Een andere getuigenis bevestigt de situatie waarin we een appartement delen met een ander gezin: «We zijn met ons vieren, twee volwassenen en twee kinderen, en we wonen in een kamer op een verdieping met een en-suite badkamer. Ons dagelijks leven speelt zich af in de kamer. Het appartement is van een ander gezin van zes personen en zij hebben een van de kamers aan ons verhuurd. We zijn met 10 mensen die in een appartement wonen”, legt de familie uit.
“We zitten al vier jaar in deze situatie en twee van hen waren op zoek naar een huis. We hebben het recht om de keuken te gebruiken, en hoewel we onze kamer goed georganiseerd hebben, is het uiteindelijk overweldigend om met vier mensen in een kleine ruimte te wonen waarin we met zijn drieën in het grote bed slapen en de kleinste in het wiegje. vastgemaakt aan het bed.
Onder de vele verhalen bevindt zich ook het geval dat de gezondheid van een minderjarige aantast. «Het huis waarin we wonen is erg oud en heeft veel vocht. Ook al zoeken we naar een oplossing, die is er niet. De kamers hebben schimmel en dit schaadt de gezondheid van mijn dochter. "Ze is vanwege de bronchiën in het ziekenhuis gebleven", zegt een radeloze moeder.
“We hebben geprobeerd van huis te veranderen zodat mijn dochter niet ziek wordt, maar we kunnen geen huisvesting vinden. Of ze zijn duur, of ze zijn niet voor het hele jaar. Dat ze je voor de winter verhuren en niet voor de zomer, wat doe je?
Huurvoorwaarden
Zonder twijfel is het vinden van een appartement om langdurig en tegen een redelijke prijs in te wonen de uitdaging waarmee tientallen gezinnen dagelijks worden geconfronteerd. Het is duidelijk dat er dringende en duurzame oplossingen nodig zijn om deze huisvestingscrisis in Xàbia aan te pakken. «De moeilijke zoektocht naar een appartement wordt niet alleen verergerd door toeristische verhuur en hoge prijzen, maar ook door de huurvoorwaarden. Nu stellen veel verhuurders veel eisen: als je kinderen hebt, verhuren ze niet aan je, als je het geld tussen drie en zes maanden van tevoren niet hebt, dan ook niet, dus hebben ze zo’n 5.000 euro nodig om te starten”, zegt de getroffen gezinnen.
Bovendien wordt de situatie nog ingewikkelder als rekening wordt gehouden met de toekomstverwachtingen. Economische onzekerheid en een gebrek aan levensvatbare huisvestingsmogelijkheden zorgen voor stress en angst bij degenen die in deze situatie moeite hebben om het hoofd boven water te houden. Veel van deze gezinnen verdienen nauwelijks of weinig het basissalaris en hebben geen vaste contracten; “Wij voeren een loonsom in van ongeveer 1200 euro, en ze vragen ons minimaal 800 euro huur per maand en in sommige gevallen aparte diensten. 'Hoe moeten we leven als we drie of vier leden van de familie zijn?'
Een andere getuigenis wijst op de moeilijkheid om met tienerkinderen in dezelfde kamer te leven, en tegelijkertijd met andere gezinnen; «In mijn geval ben ik een alleenstaande moeder, ik heb twee kinderen, een meisje van 12 en een jongen van 10, we wonen met zijn drieën in één kamer, en ook al hebben we gemeenschappelijke ruimtes gedeeld, samenleven is vermoeiend. "Ik moet zowel in de keuken als in de woonkamer opruimen wat ik niet vies maak, zodat mijn kinderen goed kunnen eten", zegt een vrouw. "Ik heb geprobeerd een huis te zoeken, zodat we beter kunnen leven, zodat we meer privacy hebben, maar de paar keer dat ik het voor een betaalbare prijs heb gevonden, heb ik gemerkt dat ze niet verhuren met kinderen." voegt deze buurman toe.
Alternatief: ga in andere steden wonen
De wanhopige en schrijnende situatie zorgt ervoor dat andere bevolkingsgroepen, en zelfs andere gemeenschappen, op zoek gaan naar huisvesting, “maar de kwestie van de huurprijzen is de pan uit geschoten, zelfs op andere locaties. "Ze profiteren van het gebrek aan woningen in nabijgelegen gemeenten en verhogen de prijs ervan", geven de families aan. Op dezelfde manier is in deze steden, die zijn omgebouwd tot slaapsteden, de beschikbaarheid van huisvesting voor het hele jaar ook schaars.
Getroffen gezinnen hebben zelfs overwogen om naar bevolkingsgroepen te reizen die het risico lopen te ontvolken, waar ze huisvesting aanbieden in ruil voor werk. "Het is de optie die we overwegen gezien de situatie die we ervaren, we zitten met z'n drieën in een studio."
Maar bij deze optie om Xàbia te verlaten is er de mogelijkheid om zonder baan achter te blijven; «Als ik in een andere gemeente ga wonen, moet ik mijn baan opzeggen. "Er is geen openbaar vervoer waarmee we ons goed kunnen verplaatsen."
Er zijn veel en verschillende persoonlijke situaties die inwoners van Xàbia elke dag ervaren op zoek naar betaalbare woningen waarmee ze waardig en welzijn kunnen leven.
Als de waarheid is dat je elke dag mensen hoort zeggen: "Als je een flat kent, vertel me dan een kamer", is dit in Javea bijna een wonder geworden om een huis te krijgen, want of er is er geen omdat het alleen voor seizoenen, anders zijn ze erg duur en zou je alleen maar moeten werken om de huisvesting en het eten te betalen en zou je om hulp moeten vragen.
Het is echt gek.
De oplossing is om bussen te plaatsen tussen Xabia en andere kuststeden en de steden in het binnenland, zodat er huizen tegen een goede betaalbare prijs kunnen worden gekocht. Provinciale Staten moeten ingrijpen en deze bussen beheren met goedkope kaartjes voor iedereen die aan de kust werkt en in het binnenland woont.
Het is een verontrustende kwestie voor degenen onder ons die een betere levenskwaliteit willen hebben, om onze kleintjes een fatsoenlijke ruimte te bieden waar ze zich op hun gemak kunnen voelen. Wij hopen gehoord te worden en ons ook van een oplossing te voorzien.
In werkelijkheid is de oplossing eenvoudig, ik weet niet waarom mensen zo klagen: bouw nieuwe appartementen, zodat de instellingen er niet zoveel bureaucratie voor nodig hebben en help bijvoorbeeld met de bouw ervan door het geven van prikkels wanneer deze appartementen kopen en bouwen.
Het probleem zijn wetten die niet-betalende huurders bevoordelen. Als er een wet zou zijn waarin de huurder de dag nadat hij de huur niet heeft betaald, wordt uitgezet, zou alles beter zijn.
Het kan niet zo zijn dat als de huurders niet betalen, zij niet in de woning zullen blijven wonen en dat de eigenaar van het pand niets anders kan doen dan enkele maanden of jaren wachten totdat zij vertrekken.
Eerlijke wetten voor eigenaren en ze zullen zeker de prijzen verlagen.
Genoeg demagogie
Het is ook waar dat sommigen die voordeliger willen zijn, andere gezinnen schade berokkenen. Daarom moet er iets zijn dat dit probleem kan oplossen en die gezinnen kan ondersteunen die geïnteresseerd zijn in het verzorgen van het huis en het eerlijk betalen van elke maand.
Juist. De beste opmerking
AIRBNB. Dat is het probleem. U heeft een woning en u stelt deze vast voor een jaarlijkse, wettelijke huurprijs van € 1000,- per maand. Dan kom je er achter dat als je het voor toeristische verhuur aanbiedt, veelal illegaal, je die €700 per week schoon krijgt, bereken de winst per maand. Wat doen mensen? Wel AIRBNB.
Ik hoop dat dit opgelost kan worden.
En de meeste van die borden zijn voor toeristenverhuur en misschien hebben ze niet eens de vergunning om daar op te letten!! Daarnaast wordt een gezin dat het hele jaar zoekt slechts 10 maanden of 8 maanden aangeboden omdat de overige maanden zomer zijn, wat voor instabiliteit voor gezinnen zorgt. Ik hoop dat er iets aan gedaan kan worden, alstublieft. Voor het toerisme zijn er hotels, omdat er veel mensen van buitenaf zijn met een hoge koopkracht die Jávea alleen daarvoor willen, voor zomerzaken.
Absoluut waar, dat klopt, als er geen fatsoenlijke en betaalbare huurwoningen beschikbaar zijn in Jávea, zullen we naar andere steden of dorpen moeten gaan om te wonen en als dit niet verandert, zullen bedrijven in Jávea het punt bereiken waarop ze moeten sluiten en zullen ze alleen in de zomer kunnen openen als ze arriveren, omdat ze in de andere seizoenen geen publiek hebben om te bedienen of werknemers om te werken, aangezien we naast het wonen in Jávea ook willen werken, maar het hele jaar door niet tijdelijk en deze. dezelfde mensen zijn de klanten van deze plaatsen die we het hele jaar door zullen bezoeken. Het zijn niet alleen de toeristen, want zonder klanten om te bedienen of werknemers om te bedienen zullen ze bars, winkels en supermarkten moeten sluiten, dus dit zal gevolgen hebben voor de hele stad als er niet snel een oplossing wordt gevonden.
Dit is een probleem en een zeer trieste realiteit. Er moet steun komen van de hoogste instanties, zoals de gemeenteraad, om iets te doen zodat minder gezinnen door deze reële situatie worden getroffen, dat verhuurders die hun huizen hebben gesloten het vertrouwen hebben dat ze kunnen huren, dat de prijzen niet zo hoog zijn. dat Vind minder toeristische verhuur. Want dit zal uiteindelijk ook gevolgen hebben voor kleine kooplieden die in de winter hun winkels moeten sluiten omdat gewone mensen die het hele jaar door doorbrengen elders een appartement gaan zoeken, en veel huizen zullen gesloten zijn omdat ze door toeristen worden verhuurd . Ik hoop dat er iets wordt gedaan aan deze situatie in Jávea, dat vrijwel hetzelfde is als Ibiza.
Als je huisdieren hebt, is het onmogelijk om deze te krijgen!